Het Casper-verhaal begon op 13 april...
Reeds lange tijd kwam er bij ons een zwervertje aan het buffet aanschuiven... Bang... Heeeeellllll bang... Zo erg dat ik altijd in de buurt moest gaan staan tot hij gedaan had met eten... Angstig keek hij rond of er geen andere poezen in de buurt waren en was dit wel het geval dan stopte hij direct met eten. Om dit te voorkomen ging ik altijd op een 2 meter gaan staan tot hij gedaan had met eten.
Op 13 april kwam hij toe met een gigantische wonde in zijn hals... Was het een bijtwonde? Een allergie? Niemand wist het! Ik moest hem kunnen vangen...
Vangkooi leverde wel iets op... Maar niet de gewonde... Elke avond stress als ik hem zag lopen! De wonde beterde zeker niet van zichzelf!
Op 18 april sloeg de vangkooi dicht... Rond 12u30 hoorde ik ons Nelleke blaten (schaapje). Ik liep naar de vangkooi en zag een tijgertje... Ik draaide me om en holde om de dwangkooi...
Toen ik terugkwam zag ik hem op zijn poep zitten wenen... Oh nee schat... JIJ bent het!!! Het spijt me lieverd, maar het moet! Het komt goed!!! Ik zette hem over naar dwangkooi, belde mijn dierenarts "IK HEB DE GEWONDE GEVANGENNNNNNNNNNN" (oh mensen, ze ziet zo af met mij!) en weg was ik naar de dierenarts!
Daar begon de rit met casper! Casper bleek een allergie aan teken te hebben... Ik KON deze schat niet meer uitzetten... Dus is deze schat bij mij in de bench gegaan... Na een poosje is de bench opengegaan en is meneer netjes in de garage en tuin blijven hangen... Hij heeft door zijn meter de naam Casper gekregen.
Casper is gecastreerd, heeft een pipet tegen vlooien, teken en wormen gekregen en heeft alsook een conveniaspuit gekregen. Al zijn wondes zijn netjes verzorgd en kregen een nabehandeling met zalf.
Meter: Ingeborg De Ferrerre
Care-mama EN Castermama: Marie-Paule Vanderhoeft
Reeds lange tijd kwam er bij ons een zwervertje aan het buffet aanschuiven... Bang... Heeeeellllll bang... Zo erg dat ik altijd in de buurt moest gaan staan tot hij gedaan had met eten... Angstig keek hij rond of er geen andere poezen in de buurt waren en was dit wel het geval dan stopte hij direct met eten. Om dit te voorkomen ging ik altijd op een 2 meter gaan staan tot hij gedaan had met eten.
Op 13 april kwam hij toe met een gigantische wonde in zijn hals... Was het een bijtwonde? Een allergie? Niemand wist het! Ik moest hem kunnen vangen...
Vangkooi leverde wel iets op... Maar niet de gewonde... Elke avond stress als ik hem zag lopen! De wonde beterde zeker niet van zichzelf!
Op 18 april sloeg de vangkooi dicht... Rond 12u30 hoorde ik ons Nelleke blaten (schaapje). Ik liep naar de vangkooi en zag een tijgertje... Ik draaide me om en holde om de dwangkooi...
Toen ik terugkwam zag ik hem op zijn poep zitten wenen... Oh nee schat... JIJ bent het!!! Het spijt me lieverd, maar het moet! Het komt goed!!! Ik zette hem over naar dwangkooi, belde mijn dierenarts "IK HEB DE GEWONDE GEVANGENNNNNNNNNNN" (oh mensen, ze ziet zo af met mij!) en weg was ik naar de dierenarts!
Daar begon de rit met casper! Casper bleek een allergie aan teken te hebben... Ik KON deze schat niet meer uitzetten... Dus is deze schat bij mij in de bench gegaan... Na een poosje is de bench opengegaan en is meneer netjes in de garage en tuin blijven hangen... Hij heeft door zijn meter de naam Casper gekregen.
Casper is gecastreerd, heeft een pipet tegen vlooien, teken en wormen gekregen en heeft alsook een conveniaspuit gekregen. Al zijn wondes zijn netjes verzorgd en kregen een nabehandeling met zalf.
Meter: Ingeborg De Ferrerre
Care-mama EN Castermama: Marie-Paule Vanderhoeft
Casper VOOR de vangst :)
Casper in de dwangkooi bij de dierenarts :)
Casper NU :)