25 april... Hoppa!! We gaan nog eens proberen! Vangkooi gezet en weer met een bang hartje zitten wachten...
Rond de middag krijgen we hier altijd de kriebels... Op het moment dat je een boterham in je mond gaat steken is het meestal wel iets... Maar nee... Geen geluk!
Om 15 uur zie ik ons Mieke (oudste schaapje) dolenthousiast in de richting van de vangkooien stappen... Dus ik spring in mijn schoenen en hol eveneens naar achteren!
Jaja, er zat een katje in de vangkooi!!! Weer hetzelfde verhaal uiteraard: dwangkooi halen en overzetten, dierenarts bellen en weg!
Daar aangekomen zette ik de dwangkooi op de tafel en we keken elkaar aan alsof we een spook hadden gezien!
Een perfect poppetje! Prachtig wit en zwart, klein glanzend... Had ik een huispoesje gepakt? De dierenarts ging dichterbij kijken en nee hoor :( de schat zat VOL teken! Maar gelukkig kreeg ik het compliment dat de goede voeding blijkbaar zijn vruchten afwierpen! Ik vertrok naar huis met mooie foto's.
Een kwartiertje later kreeg ik telefoon van de dierenarts "Anja, ze is zwanger... Nog niet zo lang... Wat wil je dat ik doe?"
Met lood in mijn schoenen sprak ik het uit "Abortus". Een leven voor de kleintjes in het bos? Nee, dat wilde ik niet... Mama nog weken in een bench om haar kindjes daar te kunnen baren??? Nee, ze had gek geworden... Ik moest een keuze maken...
Isa (deze prachtige naam kreeg ze van haar meter) heeft lang wrok gehad want ik heb haar heel lang niet kunnen spotten! Isa heeft zich de eerste keer terug aan mij laten zien op 11 juli en ik kan jullie zeggen... ik heb tranen gelaten van blijdschap!!!! Zij is de enige die zich zolang niet meer laten zien heeft! Ze is prachtig nu... Ze is bijgekomen en leeft een rustig leventje nu...
Isa heeft een abortus ondergaan en kreeg ook een pipet tegen vlooien, teken en wormpjes!
Meter, Care-mama EN Steri-mama: Veerle Vermeire
Rond de middag krijgen we hier altijd de kriebels... Op het moment dat je een boterham in je mond gaat steken is het meestal wel iets... Maar nee... Geen geluk!
Om 15 uur zie ik ons Mieke (oudste schaapje) dolenthousiast in de richting van de vangkooien stappen... Dus ik spring in mijn schoenen en hol eveneens naar achteren!
Jaja, er zat een katje in de vangkooi!!! Weer hetzelfde verhaal uiteraard: dwangkooi halen en overzetten, dierenarts bellen en weg!
Daar aangekomen zette ik de dwangkooi op de tafel en we keken elkaar aan alsof we een spook hadden gezien!
Een perfect poppetje! Prachtig wit en zwart, klein glanzend... Had ik een huispoesje gepakt? De dierenarts ging dichterbij kijken en nee hoor :( de schat zat VOL teken! Maar gelukkig kreeg ik het compliment dat de goede voeding blijkbaar zijn vruchten afwierpen! Ik vertrok naar huis met mooie foto's.
Een kwartiertje later kreeg ik telefoon van de dierenarts "Anja, ze is zwanger... Nog niet zo lang... Wat wil je dat ik doe?"
Met lood in mijn schoenen sprak ik het uit "Abortus". Een leven voor de kleintjes in het bos? Nee, dat wilde ik niet... Mama nog weken in een bench om haar kindjes daar te kunnen baren??? Nee, ze had gek geworden... Ik moest een keuze maken...
Isa (deze prachtige naam kreeg ze van haar meter) heeft lang wrok gehad want ik heb haar heel lang niet kunnen spotten! Isa heeft zich de eerste keer terug aan mij laten zien op 11 juli en ik kan jullie zeggen... ik heb tranen gelaten van blijdschap!!!! Zij is de enige die zich zolang niet meer laten zien heeft! Ze is prachtig nu... Ze is bijgekomen en leeft een rustig leventje nu...
Isa heeft een abortus ondergaan en kreeg ook een pipet tegen vlooien, teken en wormpjes!
Meter, Care-mama EN Steri-mama: Veerle Vermeire