Dank voor het lezen... en eens goed na te denken
Een van de poezenmama's had dit op haar facebook pagina staan! Mariska Bostoen, dank je wel dat we dit mochten overnemen! Het bracht me in tranen maar het is de werkelijkheid. Hoe pijnlijk ook!!!
Verhaal van een poes...
Toen ik een kitten was, vermaakte ik je, je lachte met mijn gekke streken, mijn bokkesprongen en mijn floddermomenten. Ondanks dat ik soms eens geen kattenbak gebruikte schudde je je hoofd maar nam me toch weer in je armen om me te knuffelen. Als we gingen slapen mocht ik op je bed liggen , in je armen, op je hoofdkussen. Samen sliepen we, samen brachten we de dag door, ik zat op je te wachten als je uit huis was, en verwelkomde je met veel gesnor en gevlei.
Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carrière besteden, en meer
tijd aan het zoeken van een menselijke partner. Ik wachtte geduldig op je, troostte je als je gekwetst of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam. En toen werd je verliefd. Je nieuwe huisgenoot is geen poezenmens. Toch verwelkomde
ik je menselijke partner , ik probeerde genegenheid te geven. Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.Toen kwamen de menselijke baby's en ik deelde in je opwinding. Ik was gefascineerd door hun roze huidje, hoe ze roken, en ik wilde ze ook bemoederen. Alleen maakten jullie je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en
ik werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen, tijdje later mocht ik zelfs niet meer in huis en werd ik verbannen naar de garage, want kleintje had allergie??? .
Plots werd ik in de reismand gezet, en we reden weg, je zette me af in een opvang, zonder nog naar me om te kijken verdween je. Ik voelde me zo alleen, zo onzeker zo verloren. Oh, ik wilde zo graag van ze houden, maar ik werd een "gevangene van de liefde".In de opvang zaten veel lotgenootjes, poezels die eens geliefd waren en dan gedumpt, ’s avonds als alle mensen slapen waren zaten we bij elkaar en vertelden we onze lotgevallen. De ene was gedumpt zomaar in de natuur, de anderen vertelden dat ze niet mee konden verhuizen, nog een andere poes vertelde me dat ze omdat ze zwanger was zomaar gedumpt was en ze
haar kindjes kreeg in het wild en zelf voor eten en zo moest zorgen, ik had nog geluk dacht ik bij mezelf.
Hier zitten we nu allemaal, eens zo een lieve kittens en nu gedumpte, niet gewenste poezeltjes. Het is wel leuk in de opvang, we hebben warme mandjes, we hebben volle eetkommen, fris water enz….. maar allen
denken we aan ons eigen mandje, onze eigen mensen die voor ons opnieuw liefde en aandacht kan geven. Een eigen mandje waar we onze mensen kunnen knuffelen, hun zorgen en de fijne momenten kunnen delen .
De deurbel, wij volwassen poezen kijken elkaar weer aan, het is weer vakantie en kittentijd denken we. Volwassen lotgenootjes komen binnen, mamapoezen met kittens, mamapoezen die moeten
bevallen, gedumpte kittens…….. we vangen hen allen op en stellen hun gerust. De deurbel gaat, adoptanten, we laten ons allemaal zien van onze beste en mooiste kant. Helaas kittentijd ….. we zijn blij voor de kittens en hopen dat ze een “voor altijd mandje” krijgen. Maar denken dan ook aan onze tijd toen wij nog kitten waren. Kittentijd betekent voor ons volwassen poezen minder kans op een
mandje. Gelukkig zijn we in een opvang waar inslapen van volwassen poezen niet gebeurd.
Daarom mensen denk eraan een poes is geen speelgoed, een poes is voor
altijd en kleine kitten wordt volwassen poes.Laat jullie poezen helpen – steriel
maken – zodat velen die nog komen moeten niet hetzelfde lot als ons ondergaan.
Denk ook aan ons, volwassen poezen in de kittentijd, we zijn netjes op onszelf,
we gaan op de kattenbak en we kunnen ook nog heel leuk druk doen als je met ons
speelt. We hopen op een eigen mandje, hetzij met een maatje van uit de opvang,
want hier maken we ook vriendjes voor het leven hé, en als we dan samen kunnen
gaan naar een leuke thuis is dit voor ons nog zo aangenaam.
Mariska Bostoen
Verhaal van een poes...
Toen ik een kitten was, vermaakte ik je, je lachte met mijn gekke streken, mijn bokkesprongen en mijn floddermomenten. Ondanks dat ik soms eens geen kattenbak gebruikte schudde je je hoofd maar nam me toch weer in je armen om me te knuffelen. Als we gingen slapen mocht ik op je bed liggen , in je armen, op je hoofdkussen. Samen sliepen we, samen brachten we de dag door, ik zat op je te wachten als je uit huis was, en verwelkomde je met veel gesnor en gevlei.
Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carrière besteden, en meer
tijd aan het zoeken van een menselijke partner. Ik wachtte geduldig op je, troostte je als je gekwetst of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam. En toen werd je verliefd. Je nieuwe huisgenoot is geen poezenmens. Toch verwelkomde
ik je menselijke partner , ik probeerde genegenheid te geven. Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.Toen kwamen de menselijke baby's en ik deelde in je opwinding. Ik was gefascineerd door hun roze huidje, hoe ze roken, en ik wilde ze ook bemoederen. Alleen maakten jullie je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en
ik werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen, tijdje later mocht ik zelfs niet meer in huis en werd ik verbannen naar de garage, want kleintje had allergie??? .
Plots werd ik in de reismand gezet, en we reden weg, je zette me af in een opvang, zonder nog naar me om te kijken verdween je. Ik voelde me zo alleen, zo onzeker zo verloren. Oh, ik wilde zo graag van ze houden, maar ik werd een "gevangene van de liefde".In de opvang zaten veel lotgenootjes, poezels die eens geliefd waren en dan gedumpt, ’s avonds als alle mensen slapen waren zaten we bij elkaar en vertelden we onze lotgevallen. De ene was gedumpt zomaar in de natuur, de anderen vertelden dat ze niet mee konden verhuizen, nog een andere poes vertelde me dat ze omdat ze zwanger was zomaar gedumpt was en ze
haar kindjes kreeg in het wild en zelf voor eten en zo moest zorgen, ik had nog geluk dacht ik bij mezelf.
Hier zitten we nu allemaal, eens zo een lieve kittens en nu gedumpte, niet gewenste poezeltjes. Het is wel leuk in de opvang, we hebben warme mandjes, we hebben volle eetkommen, fris water enz….. maar allen
denken we aan ons eigen mandje, onze eigen mensen die voor ons opnieuw liefde en aandacht kan geven. Een eigen mandje waar we onze mensen kunnen knuffelen, hun zorgen en de fijne momenten kunnen delen .
De deurbel, wij volwassen poezen kijken elkaar weer aan, het is weer vakantie en kittentijd denken we. Volwassen lotgenootjes komen binnen, mamapoezen met kittens, mamapoezen die moeten
bevallen, gedumpte kittens…….. we vangen hen allen op en stellen hun gerust. De deurbel gaat, adoptanten, we laten ons allemaal zien van onze beste en mooiste kant. Helaas kittentijd ….. we zijn blij voor de kittens en hopen dat ze een “voor altijd mandje” krijgen. Maar denken dan ook aan onze tijd toen wij nog kitten waren. Kittentijd betekent voor ons volwassen poezen minder kans op een
mandje. Gelukkig zijn we in een opvang waar inslapen van volwassen poezen niet gebeurd.
Daarom mensen denk eraan een poes is geen speelgoed, een poes is voor
altijd en kleine kitten wordt volwassen poes.Laat jullie poezen helpen – steriel
maken – zodat velen die nog komen moeten niet hetzelfde lot als ons ondergaan.
Denk ook aan ons, volwassen poezen in de kittentijd, we zijn netjes op onszelf,
we gaan op de kattenbak en we kunnen ook nog heel leuk druk doen als je met ons
speelt. We hopen op een eigen mandje, hetzij met een maatje van uit de opvang,
want hier maken we ook vriendjes voor het leven hé, en als we dan samen kunnen
gaan naar een leuke thuis is dit voor ons nog zo aangenaam.
Mariska Bostoen